احترام و محبت

یکی از مباحثی که جایگاه بسیار مهمی در زندگی فردی و اجتماعی دارد مسئله احترام است .

احترام ،در تمام مراحل زندگی از کودکی گرفته تا پیر سالی  امری برجسته است .

فرد در طول زندگی با افراد مختلفی برخورد می‌کند و مطمئناً آنچه که از خود به یادگار می گذارد اخلاق و رفتار اوست.

بدیهی است که هر امری باید دو طرفه باشد و احترام هم استثنا نیست اما اگر فردی به این نتیجه برسد که احترامی نمی بیند این معنی را نمی دهد که وی هم کاری مشابه انجام دهد و در صدد تلافی بر آید. هر کس ارزش خود را تنها خودش تعیین می کند .مهم این است که در تمام شرایط همانی باشید که هستید نه آنچه که رفتار دیگران به شما القا می‌کند.

مهمترین احترام، احترام به والدین است که در قرآن نیز بارها سفارش شده . البته در زندگی مشترک نیز این امر دو برابر می شود چرا که احترام به والدین همسر نیز ضروریست.

اما مبحث مهم این است که گاهی افراد احترام و محبت را در هم می آمیزند و همین امر باعث ایجاد توقعات و انتظارات می شود .

گاهی فرد به کسی احترام نمی گذارد اما در موارد مختلف به وی محبت می‌کند و در نتیجه انتظار دارد که دیگران علاوه بر تشکر و قدردانی به او احترام گذاشته و درصدد جبران برآیند.

به طور مثال دامادی احترام خانواده همسر خود را نگه نمی‌دارد اما هرگاه که خانواده همسر خود را دعوت می‌کند هنگام پذیرایی سنگ تمام می‌گذارد! و یا عروسی به خانواده همسر خود بی احترامی می‌کند اما مثلاً هنگام بیماری یکی از اعضای خانواده همسر،  از وی پرستاری می‌کند .و یا فرزندی احترام پدر و مادرش را نگه نمی دارد اما هرگاه به دیدار آنها می‌رود دست پر است !

مطمئناً اگر کسی احترام را حفظ نکند و تنها محبت کند ، محبت خود را به دیده منت می‌گذارد و انتظار دارد که از وی سپاسگزاری هم شود ! در نتیجه احترامی که وجود ندارد پس محبتی هم دیده نمی شود .

بنابراین احترام از محبت مهم تر است زیرا گاهی فرد توان پرستاری ندارد یا پولی برای خرج کردن و هدیه خریدن  ندارد و یا وقت کافی برای دید و بازدید ندارد و یا نمی‌تواند بسیاری از کارها را انجام دهد اما به اطرافیان خود احترام می‌گذارد . مطمئناً این مسئله شیرین تر و به یاد ماندنی تر خواهد بود .

اما برای ارزشمند تر شدن و بهتر شدن روابط لازم است که محبت را چاشنی احترام خود کنید ، زیرا اینگونه است که بهترین جواب ها را از طرف مقابل دریافت خواهید کرد .